حمل و نقل ریلی

حمل و نقل ریلی وسیله ای برای حمل و نقل مسافر و کالا بر روی وسایل نقلیه چرخدار در حال حرکت بر روی ریل است که به آن ریل نیز می گویند.معمولاً از آن به عنوان حمل و نقل قطار نیز یاد می شود.برخلاف حمل‌ونقل جاده‌ای، که وسایل نقلیه بر روی سطح صاف آماده حرکت می‌کنند، وسایل نقلیه ریلی (نوار نورد) به‌طور جهت‌دار توسط مسیرهایی که روی آن حرکت می‌کنند هدایت می‌شوند.ریل ها معمولاً از ریل های فولادی، نصب شده بر روی بند ها (خوابگاه ها) و بالاست تشکیل شده اند که روی آن وسایل نورد که معمولاً با چرخ های فلزی نصب می شوند، حرکت می کنند.تغییرات دیگر نیز ممکن است، مانند مسیر دال، که در آن ریل ها به یک پایه بتنی که بر روی یک سطح زیرین آماده قرار دارد، محکم می شوند.

مواد نورد در سیستم حمل و نقل ریلی معمولاً با مقاومت اصطکاک کمتری نسبت به وسایل نقلیه جاده ای مواجه می شوند، بنابراین واگن های مسافری و باری (کالسکه و واگن) را می توان به قطارهای طولانی تر متصل کرد.این عملیات توسط یک شرکت راه آهن انجام می شود که حمل و نقل بین ایستگاه های قطار یا تسهیلات مشتری بار را فراهم می کند.نیرو توسط لوکوموتیوهایی تامین می شود که یا نیروی برق را از سیستم برق رسانی راه آهن می گیرند یا نیروی خود را معمولاً توسط موتورهای دیزلی تولید می کنند.بیشتر مسیرها با یک سیستم سیگنالینگ همراه هستند.راه‌آهن در مقایسه با سایر اشکال حمل‌ونقل، یک سیستم حمل‌ونقل زمینی امن است. سطح ترافیک پایین تری در نظر گرفته می شود.

قدیمی‌ترین راه‌آهن‌هایی که توسط انسان حمل می‌شد به قرن ششم قبل از میلاد برمی‌گردد و پریاندر، یکی از هفت حکیم یونان، به اختراع آن نسبت داده می‌شود.حمل و نقل ریلی پس از توسعه بریتانیایی لوکوموتیو بخار به عنوان منبع انرژی قابل دوام در قرن نوزدهم شکوفا شد.با موتورهای بخار، می‌توان خطوط راه‌آهن اصلی را ساخت که جزء کلیدی انقلاب صنعتی بودند.همچنین، راه‌آهن هزینه‌های حمل و نقل را کاهش داد و کالاهای گمشده کمتری را در مقایسه با حمل‌ونقل آبی، که با غرق شدن گاه‌گاهی کشتی‌ها مواجه می‌شد، امکان پذیر کرد.تغییر از کانال‌ها به راه‌آهن باعث ایجاد «بازارهای ملی» شد که در آن قیمت‌ها از شهری به شهر دیگر متفاوت بود.اختراع و توسعه راه آهن در اروپا یکی از مهم ترین اختراعات فن آوری قرن 19 بود.در ایالات متحده تخمین زده می شود که بدون راه آهن، تولید ناخالص داخلی در سال 1890 7 درصد کمتر می شد.

در دهه 1880، قطارهای برقی معرفی شدند و همچنین اولین تراموا و سیستم های حمل و نقل سریع به وجود آمدند.در طول دهه 1940، راه‌آهن‌های غیر برقی در اکثر کشورها، لکوموتیوهای بخار خود را با لوکوموتیوهای دیزلی-الکتریکی جایگزین کردند، و این فرآیند تقریباً تا سال 2000 تکمیل شد. در طول دهه 1960، سیستم‌های راه‌آهن پرسرعت برقی در ژاپن و بعداً در ژاپن معرفی شدند. برخی کشورهای دیگرسایر اشکال حمل‌ونقل زمینی هدایت‌شده خارج از تعاریف سنتی راه‌آهن، مانند مونوریل یا مگلو، امتحان شده‌اند، اما کاربرد محدودی داشته‌اند.به دنبال کاهش پس از جنگ جهانی دوم به دلیل رقابت خودروها، حمل‌ونقل ریلی در دهه‌های اخیر به دلیل ازدحام جاده‌ها و افزایش قیمت سوخت و همچنین سرمایه‌گذاری دولت‌ها در راه آهن به عنوان وسیله‌ای برای کاهش انتشار CO2 در چارچوب نگرانی‌ها در مورد احیاء شده است. گرم شدن کره زمین